a minha espécie é irmã do caos,
e entre rochas as rosas
cores exímias abrem asas
aos olhos inquisidores meus
impulsos de estar rosa,
rota ao oculto lume ascende
voar de seta que o querer latente
pisar a seda acossa,
e já os pés entre paredes-rosa
a fundir sedas quantas outra tez:
exala o cetim hora que me fez
o rosa-estar de rosa veludosa.
Nenhum comentário:
Postar um comentário